Open data liefhebbers streven ernaar om data zo eenvoudig mogelijk beschikbaar te stellen voor zoveel mogelijk partijen. Door iedereen mee te laten kijken, denken en ontwikkelen benut je het maximale potentieel van de maatschappij en bevorder je transparantie. Samen weet je tenslotte meer dan alleen.

Wetenschappers kunnen onderzoek valideren, maar ook nieuw onderzoek starten door bestaande data beschikbaar te hebben en te stellen. De overheid verantwoordt haar uitgaven door inzichtelijk te maken waar belasting naar toe gaat, welke projecten worden uitgevoerd en welke data is verzameld. Banken geven aan waarin wordt geïnvesteerd, hoe de kosten zijn opgebouwd en waarop risico’s zijn gebaseerd. Een wereld van mogelijkheden ligt in het verschiet. In de praktijk blijkt er echter nog wel wat weerstand te bestaan. Waar komt die weerstand vandaan en wat zijn typische voorbeelden van meerwaarde voor bedrijven en instellingen die nu nog twijfelen?

Naar mijn idee komt de angst voort uit twee gedachten:

Open data betekent meer controle

Toegang tot data beïnvloedt de kwaliteit niet. Open stellen van data kan echter wel leiden tot meer gebruik en dus een hogere kans op het ontdekken van fouten. Hier kun je als organisatie of overheid gebruik van maken.

Open data is minder waard

Toegang en gebruik bepaalt waarde. Open data is niet minder waardevol, maar wel moeilijk te monetariseren. Omgedraaid zou je kunnen redeneren dat het open stellen van data juist geld oplevert. Ieder WOB-verzoek kost geld voor de overheid terwijl gebruik van open data weinig tot geen additionele kosten oplevert. Mijn idee is dan ook om de data vrijgegeven met een WOB-verzoek direct beschikbaar te stellen als open data.

Ter inspiratie:

In 2015 heeft Ben Wellington op zijn Ted Talk prachtig verwoord hoe data waarde kan hebben. Hij presenteert zijn bevindingen aan de data.gov, de portal waarop de Verenigde Staten hun open data presenteren. Een aansprekend voorbeeld wat hij gebruikt is de de relatie tot brandkranen en boetes in de stad New York.